Wat het is weet ik niet. Maar er is een tijd geweest dat ik deze van Elbow een wereldplaat vond. Maar ik heb het niet meer zo met The Seldom Seen Kid. Misschien dat het door de stem van de zanger komt, of door de productie. Het is moeilijk om dat precies aan te geven. Maar soms ben je gewoon niet meer in de stemming voor een bepaald album. En dan is de magie verdwenen. The Seldom Seen Kid is een beetje een depressief en somber album naar mijn smaak. De meeste nummers vind ik gewoon saai en zeurderig, en moeilijk om doorheen te komen, wat beslist niet wil zeggen dat het muzikaal niets voorstelt, want de nummers zitten best wel goed doordacht in elkaar (en ja, er staan toch echt wel slechtere albums in mijn 1760 lijst). Ze raken me emotioneel alleen niet. Ik heb dat ook met Coldplay eigenlijk. Ze zijn te afstandelijk voor me. Het beste nummer is misschien The Fix. One Day Like This, Grounds For Divorce en The Bones Of You zijn als single verschenen: dat zijn ook redelijke nummers op dit loodzware album met veel pretenties. Uitgebracht door Fiction (AT 1760 – Tired Pony, The Maccabees, White Lies).
