(1071) Bush – Razorblade Suitcase
Ik heb alleen de eerste drie CD’s van Bush uit ’94, ’96 en ’99: Sixteen Stone, Razorblade Suitcase en The Science Of Things. Wat er daarna allemaal van Bush is verschenen: nee, ik heb me daar nooit meer echt mee beziggehouden. Bush was toch best wel een soort van kloon van Nirvana, en die kritiek op Bush, is misschien wel terecht. Gebeurt natuurlijk wel vaker bij bands, dat jatten, maar bij Bush stoort het me nog steeds in feite geweldig als ik er naar luister. Maar Razorblade Suitcase is van de drie het enige album dat voor mij nog net door de beugel kan. Was ook het eerste album dat ik van Bush kocht toen. Zanger en gitarist Gavin Rossdale heeft me met zijn stem wel altijd kunnen bekoren, dat dan weer wel. Het verschil met die andere twee albums komt denk ik alleen door de twee nummers Swallowed en Cold Contagious. Dat vind ik wel mooie nummers. En is dan ook de reden dat dit album nog net niet, maar dus wel vrij hoog, bij de eerste 1000 staat in mijn AT 1760 (in feite staat dit album als tiende grunge album op plek 1071 in die lijst). De rest van de muziek op vooral die andere twee albums vind ik allemaal nogal zeurderig, pretentieus en vermoeiend. Meestal is het een brij van geluid, waar niet doorheen te komen is. Voor mij is Bush de Engelse Kane, meer kan ik er niet van maken. Geproduceerd door Steve Albini (AT 1760 – Neurosis, Cloud Nothings) in Abbey Road en Sarm Hook End, dat ooit onder een andere naam, Space Studios, eigendom was van Alvin Lee, die het verkocht aan David Gilmour, en later in handen kwam van Trevor Horn (Yes, The Buggles).
