Met klassieke muziek heb ik nooit iets gehad. Ik ben er niet mee opgegroeid, heb me er nooit voor geinteresseerd, en heb er geen verstand van. Mozart, Verdi, Schubert, Tchaikovsky, Wagner, Bach, Chopin, Handel, Brahms, Haydn, Beethoven, List? Mooie muziek hoor en van grote schoonheid, maar gooi het maar in mijn pet. Vaak kan dit soort muziek troost bieden, maar voor mij ook grote verveling. Ik heb er geen emotionele band mee en vind het gewoon saaie muziek. Ik heb heel lang getwijfeld om op z’n minst ook tien klassieke componisten in mijn Album Top 1760 te zetten, maar heb er tenslotte maar van afgezien. Geen beginnen aan en bovendien van welk orkest of van welke muzikant moet je dan een bepaalde uitvoering aanschaffen? En in welke verhouding staat die muziek bijvoorbeeld dan met blues, jazz, country, rock, soul en folk. De Matthaus Passion van Bach vergelijken met Sgt. Peppers, Pet Sounds of Blonde On Blonde, nee, dat zijn appels in een mandje met peren. Toch heb ik wel een paar klassieke CD’s in mijn lijst staan, namelijk die van Orff en Prokofiev. En deze van Glenn Gould. En dus van hem omdat ik hem gewoon een fabelachtige pianist vind. Opnames van de Goldberg Variations werden gemaakt gedurende vier dagen tussen 10 en 16 juni in 1955, in de Columbia Records studio in Manhattan. Een paar weken nadat Gould zijn contract had getekend. Er staan maar vier stukken op deze CD: Aria with 30 Variations, The Well-Tempered Clavier Book 2, Fique No. 14 in F-sharp minor en Fuque No. 9 in E major. Columbia Masterworks Records, de klassieke muziekdivisie van het bedrijf, bracht het album uit in januari 1956. Het werd het best verkochte klassieke album van Columbia en bezorgde Gould een internationale reputatie. De opname uit 1955 werd in 2003 toegevoegd aan de Amerikaanse National Recording Registry.
