Rowwen Heze is inmiddels al een heel tijdje een van de beste bands van Nederland. En Jack Poels is een van de beste Nederlandse tekstschrijvers (bewees hij ook weer op dat album wat ik dit jaar van hem heb gekocht). Station America staat dan wel niet zo hoog in mijn 1760 lijst, maar het is beslist een fijn album om naar te luisteren. Een Nederlandse band die tex mex, mariachi en polka speelt en in het Limburgs zingt, is ronduit een geniale vondst. Maar de muziek van Rowwen Heze is veel meer dan alleen maar feestmuziek, zoals een paar nummers dat beslist zijn zoals Ay Yay Yay, Rowwen Heze, Fanfaar en De Lamp Ging Oet. In al die vrolijkheid zit namelijk een veel diepere laag, dat gaat over pijn, armoede, hoop, verdriet, weemoed en melancholie. Zeer oprecht, eerlijk en intelligent gemaakt. Als je naar Warme Deken luisterd waan je jezelf beslist ergens in Mexico. Station America is een concept album. De nummers zijn verhalen over de jeugd van de bandleden en vooral en voornamelijk van Poels zelf. Het gaat over de geschiedenis van het simpele dorpsleven in het plaatsje America, zoals iedereen dat wel herkent die uit een dorp komt.
