Danger Money van U.K.
U.K. heeft maar twee studioalbums gemaakt (U.K. en Danger Money) en maar een livealbum, Night After Night, dat er volgens mij toe doet. Omdat John Wetton als zanger, maar uiteraard ook als bassist, een belangrijke rol heeft gespeeld in zowel Asia als U.K. zijn deze twee bands altijd voor mij met elkaar verbonden geweest. Maar naar U.K. luister ik eigenlijk liever. Ik heb die eerste LP/CD van U.K. in mijn 1760 lijst gezet op plek 380, en die van Asia op plek 637. Die CD van U.K. staat op de negende plek van alle prog rock albums in mijn lijst, en op een tweede plek in een alternatief lijstje van second wave van prog rock albums. Op dat album staan meesterlijke nummers als In The Dead Of Night, By The Light Of Day en Alaska. Op deze tweede LP, uitgebracht in 1979, staan Rendezvous 6:02 en Nothing To Lose, die ooit als singles zijn uitgebracht. Gitarist Allan Holdsworth en drummer Bill Brufford doen op deze echter niet meer mee. Op Danger Money zijn geen gitaarpartijen meer te horen. Brufford is vervangen door Terry Bozzio (Album Top 1760 – Frank Zappa, Robbie Robbertson, Bozzio/Levin/Stevens). Deze LP klinkt iets minder gevarieerd dan die eerste LP, maar is ook voortreffelijke prog rock. Op alle nummers: Danger Money, Rendezvous 6:02, The Only Thing She Needs, Caesar’s Palace Blues, Nothing To Lose en Carrying No Cross, speelt Eddie Jobson een zeer belangrijke rol met zijn elektrische viool, en dat is waarom deze twee albums van U.K. mij altijd zo heeft aangesproken. Die viool van Jobson.
