Ropin’ In The Wind was het derde album van deze Amerikaanse superster. Het was het eerste country album ooit dat debuteerde op de eerste plaats van de Billboard 200. Een contemporary country album dus van een van de best verkopende artiesten ter wereld. Uit de Nashville hoek. En het is door een aantal nummers verrassend goed, moet ik zeggen. Het zit soms dicht tegen de honky tonk en de bluegrass aan. Als je de tijd neemt om goed naar deze muziek te luisteren kom je tot de conclussie dat het oorspronkelijke en eerlijke muziek is, maar helaas ook soms zeer sentimenteel. En wat heet. Er staan namelijk een paar onvervalste tearjerkers op zoals What She’s Doing Now, Burning Bridges, Cold Shoulder, In Lonesome Dove en The River. De andere vier nummers maakt dit album echter de moeite waard: Against The Grain, Rodeo, Papa Loved Mama, Shameless (een Billy Joel cover met een Claptonachtige goede gitaarsolo) en We Bury The Hatchet, dat een jazzy touch heeft, en wat eigenlijk het meest verassende is. Vooral bij dat nummer begrijp je de grootsheid van Brooks misschien een beetje. Op een aantal nummers is de mandoline van Sam Bush te horen, die ook al speelde op het nieuwe Emmylou Harris album van dit jaar: Ramble In Music City: The Lost Concert.
