Door creatieve meningsverschillen is Freudiana nooit als een Alan Parsons Project album uitgekomen. Maar dus als een album van Freudiana. Een conceptalbum over Sigmund Freud. Misschien dat het ook als een The Eric Woolfson Project album had kunnen verschijnen, want afgezien van het productionele gedeelte heeft Alan Parsons niet zo’n grote rol in het geheel. Hij is verantwoordelijk voor maar een nummer: Beyond The Pleasure Principle. Beste nummer is Little Hans, gezongen door Graham Dye. En verder doen er een aantal oudgedienden van The Alan Parson Project mee, zoals Stuart Elliott, Chris Rainbow en John Miles. Verder heb je soms het idee dat dit album een musical is. Maar het is wel zeker wat mij betreft progressive rock.
