Je kunt dit album van Basinski eigenlijk best wel als huiveringwekkend bestempelen. De man stond op het dak van zijn huis, luisterde daar naar oude tapes uit 1982, was getuige van de aanslag op 9/11 in New York, en maakte er een foto van. De muziek zelf bestaat uit twee nummers, en is in feite een loop die in je hoofd gaat zitten. Het is een eerbetoon aan alle slachtoffers van deze aanslag. Het album geeft je troost en geeft je het idee dat het je nooit meer los gaat laten.
